اینستاگرم

یکی از ایراداش از نظر من اینه که ما اونجا تو فضای مجازی خودمون نیستیم.اون چیزی رو نشون میدیم که دوست داریم باشیم.مثلا همه دوست دارن مثلا هنری یاد بگیرن ، مهارت خاصی داشته باشن و چه و چه... اما ما آدمهای راحت طلبی هستیم و متاسفانه تحت تاثیر این شبکه ای اجتماعی نیاز به ابراز وجود و خودنمایی ما بیشتر شده.نتیجش میشه همین خودنمای های اینستا یا شاخ های مجازی .همه ما دوست داریم مثل آدم هایی خاصی باشیم.مثلا مثلا مثل لیلا حاتمی باشیم.اما راحت ترین راه برای من نوعی میشه این که به جای بره یاد بگیره مثل لیلا حاتمی فرانسه حرف بزنه مثل اون بصورت حرفه ای یک حرفه رو دنبال کنه میره دنبال برندی که خانم ایکس میپوشه،دنبال لوازم آرایشش مدل لباسش...و چه و چه.. چرا؟ چون اون کار راحت تره.چون من میخوام یه راه نزدیکتر و زود بازد پیدا کنم.و متاسفانه از همه مهم تر من میخوام به دیگران نشون بدم.

همین نشون دادن و شو آف خودش بلای جون خیلی از ماها و مهم ترین مشکل میدیاس..از یه طرف باعث مشه همه چی ظاهری قضاوت شه..یعنی چی ؟ یعنی شما نمبینی که خانوم یا آقای ایکس چه جونی کند که شذ تینی که الان هست.فقط الانشو میبینی.و دیگه اینکه من هر کاری رو کمیکنم ک نشون بدم به دیگران..ببینید من امشب فلان چی خوردم.من رفتم فلانجا.من زندگیم خوبه من کتاب میخونم..من  ن من...مردم من رو ببینید.اینجور میشه که طرف دو جلسه میره کلاس فرانسه درجا پست میزاره از کتاب فرانسش.میری رستوران قبل از غذا خوردن میگی بزار استوری بزارم. برای خودنمایی دنبال القاب و عناوین میگرده.بایوی اینستا میشه Civil engineer .حالا مهم نیست که تو چقدر از اون رشته میدونی.مهم نیست که تو دانشگلاه آزاد دارغوز آباد میخونی. مهندس عمران رو وقتی تو بایو مینویسی قشنگ میشه و کسی از تو نمیخواد برای اون لقب لیتاقتی نشون بدی .این میشه که همه چی القاب و عناوین و شو آف . و شو آف میشه نشون دادن بحش زیبا و متاسفانه خیلی مواقع فیک و ساختگی زندگیمون به دیگران و پنهان کردن زشتی هامون.مثلا طرف کتابخون نیست اما میبینه کتاب فعلا مده.ژست روشن فکری داره.عکس یه کتاب میزاره هشتگ اسم نویسنده هشتگ اسم کتاب ..فوقش میره یه سرچ ساده گوگل و ویکی میزنه و میشه کتابخون.به نظر من همه ما نیاز به ابراز وجود و خودنمایی داریم اما تو این بستر این قضیه که به خودی خود عیب نیست داره به یک بحران تبدیل میشه.